رهیافت بالینی به تومورها در دامپزشکی

امروزه با توجه به بهبود شرایط نگهداری از حیوانات خانگی، سگ ها و گربه های مسن تری به مراکز درمانی دامپزشکی مراجعه می کنند که این یکی از دلایل افزایش نرخ سرطان در حیوانات خانگی است. سرطان مهمترین عامل مرگ و میر سگ ها و گربه های خانگی در ایالات متحده است اما متاسفانه آمار دقیقی در این زمینه در ایران در دست نیست. عموما انکولوژی جزو مباحثی که در دانشکده های دامپزشکی کشورمان تدریس شود نیست، در نتیجه آشنایی کلی کلینیسین ها پیرامون نحوه برخورد با بیماران انکولوژی بسیار حائز اهمیت است. در تشخیص تومورها باید به تاریخچه، معاینات بالینی، سایتولوژی و نتایج تصویربرداری تشخیصی توجه نمود. مهمترین کاری که کلینیسین باید در مواجهه با بیماران سرطانی انجام دهد، staging یا تعیین میزان گستردگی تومور در بدن است. سایتولوژی روشی کم خطر، ارزان و سریع برای تشخیص است. روش های ایمونوهیستوشیمی به تشخیص قطعی نوع تومور کمک به سزایی می کنند. با استفاده از سی تی اسکن می توان کوچکترین متاستازها را تشخیص داد. گزینه های عمده موجود برای درمان و مدیریت تومورها شامل جراحی، رادیوتراپی و شیمی درمانی است. جراحی و رادیوتراپی عموما برای درمان موضعی و شیمی درمانی عموما برای درمان سیستمیک به کار می روند. با توجه به گستردگی تومور، هدف از درمان می تواند درمان قطعی یا صرفا درمان تسکین دهنده باشد. آگاهی از عوارض جانبی، محدودیت ها و موارد استفاده از هر یک از روش های فوق می تواند به کلینیسین در تعیین استراتژی درمان یاری رساند